ADD diagnose onbetrouwbaar

Er bestaat geen test die lijdt tot de ADD diagnose. Het is een veel voorkomende misvatting dat een kind, tiener of volwassene kan worden getest op Attention Deficit Hyperactivity Disorder /Attention Deficit Disorder. Maar wanneer je kijkt naar de diagnostische criteria voor ADHD /ADD, dan begrijp je waarom geen enkele test deze taak kan volbrengen.

Vragen over diagnose ADD

Want hoewel de criteria duidelijk zijn, ontbreken de richtlijnen om te bepalen of iemand aan de criteria voldoet. Dit komt omdat voor het stellen van de diagnose de volgende vragen moeten worden beantwoord:

* Heeft het kind een voldoende aantal ADHD /ADD symptomen om de diagnose te garanderen?;

* Zijn deze symptomen gedurende ten minste 6 maanden aanwezig en horen deze niet bij het ontwikkelingsniveau van het kind;

* Voor een kind ouder dan 7, was er voorafgaand aan deze leeftijd sprake van minder symptomen?

* Veroorzaken de symptomen problemen in meer dan een instelling (bijvoorbeeld thuis en op school)?;

* Veroorzaken de symptomen in significante mate beperkingen in het academische, sociale of beroepsmatig functioneren?

* Zijn de symptomen misschien toe te schrijven aan een andere psychische aandoening?

Richtlijn diagnose ADD

Wat is dan een redelijke procedure voor het stellen van deze diagnose? Jammer genoeg, hoewel DSM-IV wèl aangeeft wat de diagnostische criteria voor ADHD/ADD zijn, biedt deze handleiding geen richtlijnen voor de beslissing of aan deze criteria wordt voldaan. Verschillende beoefenaars zullen verschillende diagnostische procedures hanteren, en de meningen over wat een passende beoordeling is kunnen aanzienlijk variëren.

Met dit voorbehoud in gedachten, lijkt mij de volgende set van algemene richtlijnen redelijk:

Mensen in de directe omgeving zoals ouders en leerkrachten kunnen het beste informatie en een oordeel geven over de aanwezigheid en intensiteit van Attention Deficit Hyperactivity Disorder /Attention Deficit Disorder symptomen. Omdat ouders en leerkrachten verschillende percepties kunnen hebben van hetzelfde kind, is de inbreng van beide essentieel.

Een arts of psycholoog, hoe bekwaam en ervaren ze ook mogen zijn, kan onmogelijk een afwijking op het gebied van aandacht vaststellen op basis van het kinderachtige gedrag in hun spreekkamer. In feite is het niet ongewoon voor een kind met ADHD /ADD om vrijwel geen symptomatische gedrag te vertonen bij een eerste bezoek. Dit is omdat de intensiteit van ADHD /ADD symptomen aanzienlijk varieert tussen instellingen en tijdens een individueel gesprek met een onbekende volwassene zijn deze symptomen vaak niet helemaal duidelijk. Daarom is het onjuist wanneer een arts ADHD/ADD uitsluit, omdat er geen problematisch gedrag wordt waargenomen tijdens hun onderzoek.
Blijf op de hoogte van het laatste onderzoek op dit gebied door je in te schrijven op Research update Attention.

Standaard gedrag vergelijken met ADD gedrag

Een uitstekende manier om te bepalen of er voldoende symptomen aanwezig zijn om een Attention Deficit Hyperactivity Disorder /Attention Deficit Disorder diagnose eventueel te rechtvaardigen is om ouders en leerkrachten het gedrag met volledig gestandaardiseerde schalen te laten beoordelen.

Om te worden gediagnosticeerd met ADHD/ADD, moeten de symptomen aanwezig zijn in een mate die wordt beschouwd als “niet passend bij de leeftijd”. Dit betekent dat het kind de symptomen meer aanhoudend en intens vertoont dan de overgrote meerderheid van de andere kinderen van dezelfde leeftijd.
Gestandaardiseerde gedrag schalen kunnen helpen bij het bepalen hiervan door de hoeveelheid problemen die over een bepaald kind gerapporteerd worden te vergelijken met dat wat doorgaans gerapporteerd wordt door ouders en leerkrachten van een kind van dezelfde leeftijd en geslacht. Bijvoorbeeld, als ouders en leerkrachten melden dat een kind meer problemen met aandacht en hyperactiviteit heeft dan 95% van de kinderen van zijn leeftijd, dan is het duidelijk dat ze een ongewone hoeveelheid problemen hebben geobserveerd.