Hechtingsstoornis bij Volwassenen

Hechtingsstoornis volwassenen is een term die wordt gebruikt om het emotionele disfunctioneren van iemand te beschrijven. Een hechtingsstoornis kan zich manifesteren als een afwijzing van nauwe relaties of een constante vraag naar nieuwe relaties.

Veel van deze tekenen van een hechtingsstoornis bij volwassenen overlappen met die van andere stoornissen, zoals een borderline persoonlijkheidsstoornis. Een hechtingsstoornis bij volwassenen voorkomt intiem zijn. Wat opvalt is dat volwassenen met een hechtingsstoornis voornamelijk overmatige kritiek hebben op anderen, constant in discussie willen gaan, en woede uitlokken bij anderen. Volwassenen die een intense behoefte aan een relatie hebben, kunnen bezitterig of jaloers zijn, en hebben een grote afhankelijkheid in hun relaties.

Gedragspatronen die voortdurend elke mogelijkheid van een liefdevolle relatie blokkeren kunnen duiden op een hechtingsstoornis bij volwassenen. Deze gedragingen zijn zelf beschermende mechanismen om intimiteit te voorkomen. Aan de andere kant, kan een volwassene die een overweldigend verlangen naar een relatie heeft dit probleem niet hebben. Veel van deze mensen lopen risico om hun partner kwijt te raken als gevolg van de constante vraag naar nabijheid en aandacht.

4 Verschillende Gehechtheid Stijlen

Er zijn vier verschillende gehechtheid stijlen: veilig, angstig-vermijdend, afwijzend-vermijdend en angstig-gepreoccupeerd.

Twee van deze stijlen: angstig-vermijdend en angstig-gepreoccupeerd, worden beschouwd als een oorzaak van een hechtingsstoornis. Deze gehechtheidsstijlen zeggen iets over de relatie die iemand met een ander heeft. Een hechtingsstoornis bij volwassenen zegt met name iets over het onvermogen van iemand om nog gezonde relaties aan te gaan.

Volwassenen die bang zijn voor relaties distantiëren zich door koud, onpersoonlijk en afstandelijk te handelen. Ze gaan destructief gedrag vertonen om anderen weg te duwen. Volwassenen die angstig-gepreoccupeerd zijn hebben een constante geruststelling van hun partners nodig. Ze zijn niet bereid om hun partner zomaar los te laten en zijn heel wantrouwend richting hun partner.

In theorie wordt dit onvermogen tot het aangaan van relaties gezien als een voort vloeiing van gebeurtenissen tijdens de kindertijd. Kinderen die werden misbruikt, verlaten, of emotioneel afstandelijk ouders hadden kunnen problemen ontwikkelen richting een gezonde relatie. Een kind opgegroeid in een opeenvolging van pleeggezinnen of die van het ene familielid naar het andere is gegaan, kan zodra hij volwassen is, problemen hebben met het vertrouwen en geloven in de duurzaamheid van een partner.

De behandeling van een hechtingsstoornis bij volwassenen gaat voornamelijk over therapie en, eventueel, meerdere sessies met een psychiater. Vaak bestaat deze therapie uit zowel groeps- als individuele begeleiding. Als de patiënt een partner heeft, kan de partner worden gevraagd om therapie sessies bij te wonen.

Wil je meer weten over Bindingsangst of Verlatingsangst?
Ga dan naar http://www.bindingsangstverlatingsangst.com

Bekijk ook

Hechtingsstoornis Kenmerken en Symptomen

Het is belangrijk om vroegtijdig veel te weten over een hechtingsstoornis en de kenmerken en symptomen hiervan.

Hechtingsproblemen behandeling

Hechtingsproblemen behandeling Als uw kind lijdt aan een ernstig hechtingsprobleem, zoals een  reactieve hechtingsstoornis, dan …

Hechtingsstoornis behandeling

Een kind dat nog niet vroeg in het leven gebonden is aan liefde kan een …

14 Reacties

  1. Het boek van Martin Appelo (Hecht niet) heeft mij bijzonder geholpen in het begrijpen van deze materie, hij is nuchter maar geeft ook handvaten.

  2. Hoi Lianne

    En toch heb jij periodes gehad, waar het je heel goed afging…..ik denk dat als jij leuke dingen ging doen met je partner,was je heel happy……zodra je alleen was ging je bergafwaarts

  3. Zijn er praatgroepen voor volwassenen in Belgie? Gent, Aalst, Brussel?
    Iemand al een geschikte therapie gevonden?

  4. Dit ben ik terug op leeftijd van 35 en dit weekend wordt ik 36. Ondertussen is mijn huwelijk ontploft door mijn hechtingsstoornis. Dus gescheiden sinds 1 jaar. Is de relatie met mijn ouders geëxplodeerd en is er geen contact meer. Niemand van mijn familie wil ik nog in mijn buurt. Zelfmoordpogingen, middelenmisbruik, opnames, gevangenis etc.

    En toch zal ik blijven verder vechten tot het me lukt om veilig te hechten.

    Veel sterkte en succes aan iedereen.

    BP

  5. Ik heb dit dan blijkbaar ook en ben alles strontbeu! Die leugens, da weglopen en dan zeggen ze het door mij komt of mijn ouders! Excuseer, oké, als kind besef ik wat ik gedaan heb, en soms besef ik teveel en voel me juist kapot schuldig, maar dit zo ineens vandaag te moeten horen ben ik het eerlijk gezegd afgetrapt want het is nutteloos. Iedereen doet even afstandelijk of ik het nu rustig aanpak. Ik weet de weg toch niet, ik loop in cirkels! Men komt al zelfs af met een instelling, maar sorry, ik heb al genoeg gemoeten! Eerlijk altijd helemaal alleen of met de stomste mensen ooit! Groepswerk, jamais nog! Niets dan miserie! Sorry mensen, het moest eruit! Ja, ik ben chaotisch, ja ik kan soms moeilijk door, maar als ik het kan, DOE IK HET, en als de andere partij juist niet meewerkt, ja, dan schrikken ze dat ik als een bom ontplof en mensen zeker niet meer vertrouw. Iedereen is hier verdorie zo complex!

    • Frank van der himst

      Frank, lees dit net, ben 48 jaar geboren met de ziekte verslaving, en als baby tussen 0 en 7 maanden door hersenvliesonsteking lange tijd gescheiden geweest van mijn moeder.
      Na n lange tijd, niet bij bij de maatschappij voelde te zijn, geen verwantschap hebbende met niets,een AA programma te volgen in zijn geheel, toch na 2 jaar enige vooruitgang te boeken.

  6. ik ben 61 en heb al 51 jaar een hechtingstoornis.Ik heb altijd het gevoel dat ik dat ik mensen niet kan bereiken.ik ben ook heel afstandelijk en stoot mensen af.Ik heb al ware een muur om mij heen.Ik ben geen makkelijk persoon en ik ben ook blij dat mijn man mij accepteerd zo als ik ben

  7. Dat destructieve gedrag in relaties aangaan met iemand herken ik maar al te goed. Ik wordt dan heel afstandelijk vooral in geestelijke vorm of ik de relatie expres verpesten….maar dat aantrekken en afstoten ben ik ook heel erg goed…als de relatie (of hoe je het ook wilt noemen) niet gaan zoals ik het in me hoofd heb….mag die persoon meteen oplazeren van mij…(om het maar ff overdreven te zeggen). Ik ben nogal zwart wit in me doen en laten enzo….nogal extreem vooral in relaties. Zodra ik de controle verlies over mezelf naar die persoon toe dan wordt ik net een ander persoon. Ik wil hier echt wat aan gaan doen want ik weet absoluut niet hoe ik hiermee om moet gaan.

    Mgv. Lianne

    • Hoi Lianne

      En toch heb jij periodes gehad, waar het je heel goed afging…..ik denk dat als jij leuke dingen ging doen met je partner,was je heel happy……zodra je alleen was ging je bergafwaarts

  8. Bestaan er ook lotgenoten praatgroepen (hechtingproblematiek volwassenen) voor de partners?
    (omgeving Rotterdam het liefst)

  9. Het is is mijn ogen niet aan een leeftijd verbonden om iets te overwinnen.
    Probeer hier wel een verstandig besluit in te maken. Haalbaar, realistisch.

    En doe dit puur voor jezelf en met het delen van je zelfkennis en eigen ervaringen kun je gaan uitzoeken waar het vandaan komt. En vaak is dat voldoende.

    En ymptoombehandeling kan de tijd soms tijdelijk verbeteren en is je kans op succesen behalen groter. En daar zul je uiteindelijk je eigen kracht uit halen om een verbetering te behalen die je zelf hebt behaald.
    En als het even wat minder gaat, die gevoelens zijn heel gezond. En probeer er ook eens een positieve wending aan te geven. Maar geef er soms ook even aan toe.. dat is gezond.

  10. Momenteel zit ik in een dubbel diagnose behandeling voor mijn verslavingsproblematiek en Reactieve Hechtingstoornis. Als ik de artikels lees over deze stoornis word ik er al vrij snel moedeloos van. Het lijkt mij dat het aanpakken en behandelen van dit probleem om leeftijd van 33 jaar een bijna onmogelijke opdracht lijn. Hoe pak ik dit juist aan? Waar kan ik terecht voor professionele hulp?

    B

    • Ik zit in hetzelfde schuitje…angst voor dit allemaal te moeten ondergaan blijft me laten vluchten in een verslaving. Alles lijkt zo ver weg en onmogelijk…ik hoop dat je een weg vind. Dat hoop ik voor mezelf ook. ?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *